อย่าเล่น !!

อารมณ์ของ นัก เล่น หุ้น

1.เมื่อเสียเงิน ส่งผลให้ อยากได้เงินคืน ส่งผลทำให้นักพนันเข้าไปลงทุนที่มีความเสี่ยงเพิ่มมากขึ้น แล้วหวังเพื่อจะได้เงินกลับมาเท่าทุน
ด้วยอารมณ์โกรธ

2.เมื่อได้เงิน ส่งผลให้ อยากได้เงินเพิ่มอีก ทำให้เขาเอาเงินกำไรที่ได้ไปเปรียบเทียบผลตอบแทนกับคนอื่น จึงทำให้เขาไม่พอใจ อยาก
ได้มาก ขึ้นไปอีก (โลภ!) ส่งผลให้เขาเข้าไปลงทุน ด้วยความเสี่ยงเพิ่มมากขึ้น (โกรธ!)

3.เมื่อไม่ได้ไม่เสีย ส่งผลให้ อยากได้เงิน เพราะนึกว่าตัวเองเสียเปรียบด้านเวลา โอกาส และแพ้ผลตอบแทนด้านอื่น เช่น แพ้ผลตอบแทนของ
เงินฝาก แพ้เงินเฟ้อ...ฯลฯ ส่งผลให้เขามองหาผลตอบแทนมากขึ้น จึงเป็นเหตุให้เขาเข้าไปเสี่ยงโดยไม่ไตร่ตรองที่ดี

จะเห็นว่านักเล่นนั้นอยากได้เงินทุกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นตอนเสียเงิน ได้เงิน และไม่ได้ไม่เสีย จึงทำให้เขาหวังในการเทรดทุกครั้งว่า หุ้นจะต้องขึ้นตามใจที่เขาปราถนา แต่ความจริงมันไม่ค่อยจะเป็นอย่างนั้น เพราะหุ้นจะขึ้นได้นั้น เขาไม่ได้เป็นคนกำหนด (ถ้าเขาเป็นผู้กำหนดราคา ก็เข้าข่ายผิดกฎหมาย หรือผิดศีลธรรมบางอย่าง) คือเขาเป็นแค่ผู้ร่วมเล่นในเกมส์เท่านั้น ...เขาไม่ได้เป็นผู้กำหนด และเป็นผู้ตัดสิน เขาจึงมักไม่ได้ดั่งใจเสมอ และเมื่อไม่มีอะไรเหลือจากการเสียหาย เขาก็จะโมโห สาปแช่ง การเล่นเกมส์นี้ไปตลอด ..(อวสาน)

วิธีที่จะรอดจากวงจรนี้คือ ต้องมี "เครื่องยึดเหนี่ยวทางใจ" ที่จะทำให้ไม่ไปหลงมีอารมณ์เหล่านั้นเพื่อที่จะเอาตัวรอดจากตลาด หรืออยู่ในตลาดให้ได้นานที่สุด คือจะต้องมีระบบการคิดเป็นของตัวเอง และมีความเชื่อและศรัทธาในความรู้และระบบความคิดของตัวเอง (แต่ต้องเป็นการคิดที่ถูกต้อง) คือเช่น ก่อนที่จะซื้อ ถือ หรือ ขายหุ้น นั้นมีวิธีการคิดมาจากอะไร? และวิธีการนั้นเชื่อถือได้มากแค่ไหน? อะไรเป็นตัววัด? เช่น

1 .จะซื้อหุ้นเพราะเชื่อในธุรกิจว่าเขาทำธุรกิจนี้ดีแล้ว และเป็นเวลานาน คือว่าเขาทำแล้วเกิดผลกำไรดีมาตลอด และจ่ายปันผลดีตลอด และจะถือหุ้นไปเรื่อยๆ ซึ่งจะขายหุ้นเมื่อเขาไม่ทำธุรกิจนี้แล้ว หรือธุรกิจนี้ถูกเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่น (พื้นฐานเปลี่ยน)
2. หรือจะเข้าซื้อหุ้นเมื่อราคาหุ้นกำลังขึ้น (คือเมื่อราคาขึ้นแล้วเราขึ้นด้วย) และถือไปเรื่อยๆ จนหุ้นไม่ขึ้นต่อแล้วเมื่อเห็นสัญญานหุ้นกำลังลงก็จะขายหุ้นออกไป หรืออาจจะใช้วิธีอื่นๆ เป็นต้น

ซึ่งอย่างนี้เรียกว่าเป็นระบบการคิดในการซื้อ ถือ หรือขายหุ้น ซึ่งอาจเรียกได้ว่านี่แหละ! "เครืองยึดเหนี่ยวทางใจ" และจะทำให้รอดจากการเสียหายที่หนัก.. ซึ่งจะเห็นว่าไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็ตาม นักลงทุนต้องมีหลักคิดที่แน่ชัดและรู้จักตัวเองให้ดีเป็นที่สุดก่อนที่จะลงทุน เพราะจะส่งผลให้เขาไม่เขวและกระโดดไปมาและใช้หลายวิธีการในช่วงเวลาที่ผิด ซึ่งจะส่งผลให้ไปมีอารมณ์โลภ โกรธ หลง ซึ่งจะทำให้กลายเป็นการเล่นการพนันไป และก็จะนำเขาเข้าสู่วงจรการเสียเงิน ได้เงิน และไม่ได้ไม่เสีย นั่นเอง! คือนักลงทุนต้องเลือกว่าตัวเองจะเป็นอย่างไร และจะใช้อะไรมายึดเหนี่ยวใจไม่ให้หลงไปเล่น และจะมีระบบการคิดอะไรที่จะใช้ในการตัดสินใจที่จะซื้อ ถือ หรือขายหุ้น
ดีที่สุดคือการคิดที่ว่า เราต้องลงทุน! เราต้องลงทุน! ...ไม่ใช่การเล่น เพราะเล่นจะทำให้ได้ เสีย และไม่ได้ไม่เสีย แต่การลงทุนนั้นจะต้องได้อย่างเดียวเมื่อกำไรนั้นได้เฉลี่ยเป็นระยะยาวนานที่สุด แต่ถ้าลงทุนแล้วไม่ได้มีฐานทุนที่เพิ่มขึ้น แสดงว่านั่นไม่เป็นการลงทุนที่ดี แต่ไม่เป็นไรชีวิตเราจำกัด ก็ต้องใช้เวลาพิสูจน์และหาระบบการคิดที่ถูกต้องให้เร็วกันต่อไป...... แต่ที่สำคัญที่สุดคือนักลงทุน ต้องลงทุน ไม่ใช่การ เล่น !