3 สิ่งสำคัญที่สุดในโลก!

                เราก็พอรู้ๆกันแล้วว่าในโลกปัจจุบันหลายๆคนใช้เงินเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการใช้ชีวิต ซึ่งเมื่อคนส่วนใหญ่คิดว่าเงินสำคัญต่อการใช้ชีวิตและหลายๆคนบนโลกก็เห็นแบบนั้น จึงทำให้โลกปัจจุบันจึงกลายเป็นโลกของระบบทุนนิยม ซึ่ง "ทุน" จะเป็นตัวกำหนด และเป็นตัวชี้วัดความสุขของมนุษย์ซึ่งสามารถเห็นได้จับต้องได้ ใครมีทุนมาก มีเงินมาก ก็จะถูกนิยมว่าเป็นผู้มีอำนาจมาก มีเวลามาก มีการต่อรองได้ดีกว่าผู้มีทุนน้อย เปรียบเสมือนว่าถ้าคนที่มีทุนมากเขาก็จะมี 3 สิ่ง คือ เงิน เวลา และสุขภาพ ซึ่งทั้ง 3 สิ่งมันมีความเกี่ยวโยงสัมพันธ์กันต่อกันและกัน และมีความสำคัญมากต่อการใช้ชีวิตที่มีความสมดุลมากในปัจจุบัน บางคนเรียกภาวะนี้ว่า เป็นผู้มี "อิสรภาพทางการเงิน" หรือ Financial Freedom อย่างที่เราเคยได้ยินกันบ่อยๆ ซึ่ง 3 สิ่งนี้มันก็มีความสำคัญมากจริงๆ และใครมี 3 สิ่งนี้ก็ถือว่ามีความสุขสมดุลมากสุดๆในการใช้ชีวิต ลองนึกดูสิครับอำนาจของเงินสามารถซื้อเวลาได้ --ซื้อได้อย่างไร? เช่นถ้าเรามีเงินมากเราก็ไม่ต้องเอาเวลาและสุขภาพออกไปแลกกับเงินอีกต่อไปและสามารถใช้เวลาไปทำอะไรก็ได้ตามใจปราถณา เช่น เอาเงินซื้อทัวร์พาพ่อแม่ไปเที่ยว พาแฟนไปเที่ยว  พาลูกไปเที่ยว หรือแม้กระทั่งถ้ามีเงินมากๆก็สามารถซื้อการักษาพยาบาลที่ดีให้ตัวเอง และผู้อื่นได้ หรือซื้ออาหารดีๆมีประโยชน์กิน ทำให้ร่างกายแข็งแรงได้ เราจึงเห็นว่าโลกของทุนนิยมนั้น เงิน/ทุน นั้นมีความสำคัญมาก มีอำนาจมาก ซึ่งมีความสัมพันธ์กับเวลาในชีวิตและสุขภาพร่างกาย แต่ทั้ง 3 อย่างนี้มีข้อจำกัดทั้งหมด เช่น เงิน สมุติว่าคำนวนแล้วพบว่าทุกคนในโลกเอาเงินมากองรวมกันมีอยู่จำนวน 100 ล้านบ้านบาท(แค่สมมุตินะครับที่จริงนับไม่ถ้วน) แต่ความเป็นจริงคือว่าถ้าวิเคราะห์ตามตัวเลขเราจะเห็นว่ามันก็ตกอยู่ในกฏเปเราโต้ 80/20 ที่ว่าจะมีคนแค่ 20% เท่านั้นที่เป็นคนรวยที่สุด หรือเป็นผู้ที่มีความสมดุลในชีวิตมากที่สุด และเป็นเจ้าของเงินรวมกัน 80 ล้านล้านบาทนั่น ส่วนอีก 20 ล้านล้านบาทจะกระจายไปอยู่กับคนอีก 80% ซึ่งเป็นคนจน หรือผู้ไม่มีอำนาจต่อรองอะไรได้เลย ซึ่งถ้าวิเคราะห์ตามตัวเลขนั้นเราจึงเห็นได้ว่าเงินนั้นหายากมาก มันจึงมีขีดจำกัดที่คนจนธรรมดาจะกลายเป็นผู้มีอิสระภาพทางการเงิน และได้ใช้เงินตามสมปราถณา แต่ถึงแม้เงิน เวลา และความสุขจะดูเหมือนว่ามีอยู่อย่างจำกัด แต่ในความเป็นจริงมันไม่ใช่ทั้งหมด เพราะคำว่า"สมปราถณา" นั่นเอง ซึ่งว่าสมปราถณานั้นมันอยู่ในใจของแต่ละบุคคล มันเป็นเรื่องของความพึงพอใจ อิ่มใจ สุขใจ ซึ่งมันเป็นความรู้สึกที่คนๆนั้นได้รับ ใครไม่สามารถรับรู้ได้นอกจากตัวเขา และมันวัดออกมาเป็นตัวเลขได้ยากมาก ดังนั้นการที่จะวัดมูลค่าเงินทางตัวเลขออกมาว่าใครมีมากน้อยเท่านั้นเท่านี้จึงจะมีความสุข นั่นมันเป็นความเชื่อแบบวิทยาศาสตร์ที่สามารถวัดให้เห็นผลให้คนทั่วไปเข้าใจได้ และเป็นความเชื่อของชาวตะวันตกตั้งแต่ก่อนเริ่มที่อเมริกามีการปฏิวัติทองคำ ช่วงปี ค.ศ.1971 เป็นต้นมาด้วยซ้ำ ยกอย่างเช่นในอเมริกามีการสำรวจว่าถ้าใครมีเงินเท่าไหร่จึงจะความสุข ก็พบว่าในช่วงประมาณปี ค.ศ.1980 ครอบครัวที่มีเงินหรือทรัพย์สินมากกว่า 3 ล้านดอลล่าและไม่มีหนี้สินถือว่าเป็นครอบครัวที่ร่ำรวยและมีความสุข ...(นี่ชาวตะวันตกเขาวัดกันอย่างนี้จนถึงปัจจุบัน ซึ่งมันก็วัดจำนวนที่มากขึ้นเรื่อยๆตามอัตราเงินเฟ้อ) และครอบครัวที่มีเงินน้อยกว่านี้คือครอบครัวที่ปานกลางไปจนถึงยากจนแร้นแค้น แต่ทางตะวันออกบอกว่ามันไม่จริง เพราะอะไร? ก็เพราะว่า ความสุขมันก็คือความสุข มันเป็นสภาวะทางจิตใจที่ถูกปลดปล่อยไร้ซึ่งความความกังวลต่างหาก ซึ่งไม่เห็นจะเกี่ยวมูลค่าของเงิน หรือรายได้อะไรมากมายเลย เพียงแค่มนุษย์มีปัจจัยพื้นฐานในการดำรงชีวิตก็เพียงพอ และมีความสุขได้ ....จึงทำให้การถกเถียงเรื่องความสุขระหว่างชาวตะวันตกและชาวตะวันออกจบลงเพียงเท่านี้.....  เมื่อจบลงเพียงเท่านี้จึงทำให้คนในโลกก็มีวิถีชีวิตที่แตกต่างกันออกไป เพราะความเชื่อที่แตกต่าง เช่น บางคนก็ออกไปทำงานอย่างหนักเอาเป็นเอาตายเพื่อหาเงิน เพราะเชื่อแบบชาวตะวันตกว่าการมีเงินมากทำให้สุขจริงๆ เขาจึงเดินทางใช้ชีวิตอย่างนั้นเพื่อที่จะไปสู่ฝั่งฝันอิสรภาพทางการเงิน ซึ่งบางคนก็สำเร็จ บางคนก็ไม่สำเร็จ ส่วนการใช้ชีวิตของอีกคนนึงเขาบอกว่าขอให้มันเป็นไปอย่างสบายๆก็ได้ไม่ต้องดิ้นรนมาก ชีวิตมันสั้นอยู่แล้ว มีเท่าไหร่เราก็บริหารให้ดีใช้ตามสถาณภาพไป เพราะเขาเชื่อว่าความสุขนั้นมันเกิดขึ้นอยู่ในใจ แต่สำหรับผมก็เห็นว่าคนที่สองนั้นเขาได้รับความสุขง่ายกว่าคนที่หนึ่ง ซึ่งทั้งสองมีจุดหมายปลายทางเหมือนกันคือความสุข แต่การเดินไปถึงเป้าหมายของแต่ละคนต่างกัน ใช้เวลาต่างกัน และใช้พลังงานต่างกันครับ  ซึ่งเปรียบเทียบให้เห็นชัดหน่อยก็คือเราจะเห็นนักบวช และนักธุรกิจผู้ซึ่งประสบความสำเร็จและมีความสุขเหมือนกัน แต่ทั้ง2คนมีความเชื่อและการเดินไปสู่ความสุขไม่เหมือนกัน แต่ก็ลงเอยด้วยการมีความสุขเหมือนกันเท่านั้นเอง

                แต่สำหรับปัจจุบันซึ่งเราเป็นคนธรรมดาและอยู่ในโลกปัจจุบันเราจะทำอย่างไรให้มีความสุขได้ละ?

                สำหรับผมแล้วการที่เราจะเป็นผู้ที่มีความสุขได้ เราต้องมีทั้งความเชื่อแบบตะวันตกและตะวันออกรวมกัน คือมีความสุขที่สามารถจับต้องได้ และมีความสุขที่เกิดขึ้นในใจที่ไม่สามารถจับต้องได้ ซึ่งก็คือมีทั้งรูปธรรม และนามธรรม รวมกันนั่นเอง คือเราก็มีเงิน/ทุน มากพอเพียงสำหรับเลี้ยงดูตัวเองและคนอื่นๆบ้างจำนวนหนึ่ง (ไม่ใช่ไม่มีเลย) และก็มีความรู้สึกพอใจอยู่ใน แค่นี้ผมว่าก็สุดยอดแล้ว เพราะเราไม่ได้สุดโต่งไปทางใดทางหนึ่ง เราก็จะเป็นคนธรรมดาที่มีความสุขได้ครับ

                แต่ที่เล่ามาให้ฟังทั้งหมดเป็นเพียงแค่น้ำพริกปลาทูเท่านั้นนะครับ เพราะทั้ง 3 เรื่องนอกจากจะเป็นสิ่งที่ทุกคนปราถณาจะได้มาครอบครองแล้ว และยังต้องลงทุนทั้งแรงกายแรงใจไปด้วย ยิ่งถ้าเป็นการไปเชื่อแบบทางตะวันตกแบบสุดโต่งว่าต้องมีเงินมากๆอย่างเดียวเท่านั้นถึงจะทำให้มีความสุข ซึ่งอย่างนั้นผมเห็นว่าไม่คุ้มแถมขาดทุนอีกต่างหาก ฉะนั้นสำหรับผมยังเห็นว่ามีอีก 3 สิ่งที่สำคัญกว่า เงิน เวลา และสุขภาพอีกตั้งมากมายที่จะทำให้คนเรามีความสุขไปตลอดครับ  ซึ่งมันเป็นสิ่งที่สาระสำคัญระดับสุดยอดในการเป็นมนุษย์บนโลกเลยนะครับ พอจะนึกออกรึยังครับ?......ติ๊ก ต่อกๆๆ....

                ผมขอเฉลยเลยละกันนะครับว่า 3 สิ่งมันคืออะไร ซึ่งมันก็คือ ไตรสิกขา (The Threefold Training) ในพุทธศานาใกล้ๆตัวเรานี่เอง ซึ่งประกอบด้วย

                1.ศีล(ปกติ&การไม่ทำชั่ว)

                2.สมาธิ(การมีใจที่ตั้งมั่น+มีความสุข)

                3.ปัญญา(เห็นถูกต้องตามความเป็นจริง เข้าใจชีวิต)

                                3 ข้อนี้นั้นเป็นข้อปฏิบัติของมนุษย์ที่จะทำให้มนุษย์ธรรมดามีความสุขเหนือกว่าความสุขแบบธรรมดา และสามารถทำควบคู่กับการดำเนินชีวิตได้ทุกเมื่อทุกเวลา ไม่จำกัดกาล ดั่งเจ้าชายสิทธัตถะได้กลายมาเป็นพระพุทธเจ้าที่เรากราบไว้นับถือมาทุกวันนี้  เพราะท่านได้พบวิธีปฏิบัติเพื่อให้มนุษย์มีความสุขนิรันดร์และหลุดพ้นจากสิ่งต่างทั้งหลายทั้งปวงได้ (ถ้าใครมีบุญมากก็ลองไปศึกษา 3 ข้อนี้ให้เข้าใจและนำไปปฏิบัติให้เห็นชัด  จะพบว่า 3 สิ่งนี้นี่เป็นสิ่งสำคัญที่สุดไม่เฉพาะในโลก แต่สำคัญมากที่สุดในสามโลก) ลองไปศึกษาดูนะครับ

                และผมก็เห็นว่าไม่ว่าคุณจะเป็นใครก็ตาม เราไม่สามารถปฏิเสธ หรือไม่มีใครหนีพ้นความจริงเรื่องของการที่เราทุกคนเกิดมาแล้วต้องตายครับ มันเป็นกฏธรรมชาติ ว่ามันคือ อนิจจัง (Impermanent) ไม่เที่ยง ไม่มีใครเป็นเจ้าของมัน เพราะมันเป็นเพียง ดิน น้ำ ลม ไฟ ประกอบกันมาเท่านั้น ในที่สุดมันก็เสื่อมสลายไป ฉนั้นจะเห็นเลยว่าคนทุกคนมีเวลาจำกัด เรื่องของเงิน เวลา สุขภาพในเรื่อง 3 สิ่งที่กล่าวมาก่อนหน้านี้จึงเรื่องสำคัญระดับรองลงมาเลยนะครับ

                ลองคิดดูนะครับว่าถ้าคนทั้งโลกมีศีลทุกคน คือทุกคนไม่ทำชั่ว และมุ่งทำดีต่อกันและกัน เมตตาต่อกัน ทุกคนมีความสุข อย่างน้อยๆสังคมบนโลกเราก็จะมีความสุขสันติ ไม่มีสงครามจะฆ่าจะแกงกันครับ ส่วนถ้าบุคคลไหนที่ถือ 3 ข้อนี้เป็นวิถีชีวิตปฏิบัติ อย่างน้อยๆเขาก็ไม่เบียดเบียนใคร และมีโอกาสจะพบแต่โชคดีต่อชีวิตเขา จริงไหมครับ?

                และถ้าใครเข้าใจหลักปฏิบัติเรื่อง ศีล สมาธิ ปัญญา ดีแล้ว และเขานำมาปฏิบัติอย่างเคร่งครัดอย่างสม่ำเสมอผมเชื่อและศัทธาว่าเขาผู้นั้นมีโอกาสมากที่จะได้รับความสุขแน่นอนครับ(ผมก็ยังไม่เจอ แต่พระเก่งๆก็สอนผมมาอย่างนี้ครับ) ซึ่งทั้ง 3 ข้อนี้ผมจึงนำมาเป็นวิถีใช้ชีวิตในแบบผมด้วยนะครับ เพราะเมื่อผมเชื่อและศัทธาในวิถีชีวิตแบบนี้ผมก็เชื่อว่าผมได้เดินทางถูกต้องที่จะได้พบความสุขอย่างนิรันด์อย่างแน่นอนครับ แล้วเพื่อนๆว่ามีวิถีชีวิตแบบไหนที่ทำให้คนมีใจสะอาด บริสุทธิ์ และสุขได้มากกว่าข้อปฏิบัติที่สำคัญที่สุดอย่าง 3 ข้อนี้ละครับ?  ขอให้โชคดีในการใช้ชีวิตครับ....