เมื่อขาดทุน!

เมื่อขาดทุน!คุณชอบมีอารมณ์แบบไหน?
1.เสียใจ
2.ดีใจ
3.เฉยๆ

ถ้าคุณเสียใจ ทำไมคุณถึงเสียใจ? ใช่หรือไม่ที่...
1.เสียใจเพราะที่ขายออกแล้ว หุ้นขึ้นต่อ (ขายหมู)
2.ราคาหุ้นลงมาที่จุดที่ตัวเองไม่พอใจ และไม่มีการเตรียมตัวที่จะขายอยู่แล้ว
3.เสียใจเพราะเสียเงินมาก ทำให้เงินหรือมุลค่าในพอร์ตลดเยอะมาก
4.เสียใจเพราะไม่ชอบขาดทุนอยู่แล้ว
5.เสียใจเพราะไม่ได้เป็นผู้กำหนดความเสี่ยงเอง
6.เสียใจเพราะไปหลงเชื่อข่าวลวง
7.ได้หุ้นเด็ดมา แต่ไม่เด็ดจริง!
8.เสียใจที่กลัวติดดอยเลยยอมขายขาดทุน
9.เสียใจที่มันจะไม่เป็นประสบการณ์ที่ดี เพราะไปเชื่ออะไรก็ไม่รู้
10.ไม่เป็นไปตามที่คำนวน หรือคิดวิเคราะห์ไว้ จึงยอมขายขาดทุน
11.เล่นหุ้นตัวเดียว 100% เมื่อเสียจึงเสียหายหนัก เมื่อหุ้นลงหนัก แล้วไปตัดขาดทุนจุดต่ำสุด
12.อื่นๆ

ถ้าคุณดีใจ ทำไมคุณถึงดีใจ? ใช่หรือไม่ที่...
1.ดีใจเพราะดีใจที่ขายออกแล้ว หุ้นลงต่อ
2.ดีใจที่ราคาหุ้นลงมาที่จุดที่ตัวเองพอใจจะขายอยู่แล้ว
3.ดีใจที่เสียเงินน้อย เพราะกระจายความเสี่ยงพอร์ตไว้หมดแล้ว
4.ชอบขาดทุนอยู่แล้ว ป๋า เอาเงินมาแจก!!
5.ดีใจที่เป็นผู้กำหนดความเสี่ยงเอง
6.ดีใจที่จะได้ไม่อยู่กับหุ้นบริษัทที่แย่ๆ ห่วยๆ
7.ไม่ได้รักหุ้นตัวนี้เลย ขายทิ้งขาดทุน เลยดีใจ
8.ดีใจที่จะไม่ติดดอย
9.ดีใจที่มันจะได้เป็นประสบการณ์ที่ดีในการเรียนรู้ที่จะไดกำไรต่อไป
10.ดีใจที่หุ้นตัวนี้มีข่าวแย่ๆ ออกมา แล้วออกหนีทัน ถึงแม้จะขาดทุนน้อย
11.อื่นๆ

ถ้าคุณเฉยๆ ทำไมคุณถึงเฉยๆ? ใช่หรือไม่ที่...
1.เฉยๆเพราะได้กระจายความเสี่ยงไว้แล้ว
2.เฉยๆเพราะไม่ผูกใจติดกับเงินแล้ว
3.เฉยๆเพราะมีระบบการคิดที่ดีแล้ว ทุกอย่างแค่เป็นไปตามระบบที่คิดไว้ก็แค่นั้นเอง
4.เฉยๆเพราะการขาดทุนไม่มีผลต่อการลงทุนเลย หรือถ้ามี ก็มีไม่มาก
5.เฉยๆเพราะมีความเชื่อผูกติดกับสิ่งอื่นที่ไม่ใช่เรื่องการขาดทุน ทำให้การขาดทุนไม่ทำให้เกิดความกังวล
6.อี่นๆ

การขาดทุนนั้นเป็นผล ซึ่งมักส่งผลร้ายต่อการลงทุน และจิตใจของนักลงทุน และมักทำให้นักลงทุนเกิดความไม่พอใจกับการขาดทุน ซึ่งไม่พอใจก็คือเสียใจกับการลงทุน ส่วนเรื่องดีใจและไม่เสียใจ หรือเฉยๆ นั้น เป็นเรื่องของนักลงทุนที่มีแนวโน้มมากว่าจะประสบความสำเร็จ
แต่ปัญหาของการลงทุนคือ การขาดทุน ซึ่งเป็นตัวฉุดดึงไม่ให้นักลงทุนนั้นมีฐานทุนที่ใหญ่ขึ้น หรือจะประสบความสำเร็จ แล้วทำอย่างไร จึงจะไม่ขาดทุนนั้นต้องไปแก้ที่เหตุ คือความไม่พอใจต่อการขาดทุน วิธีแก้คือ นักลงทุนจึงต้องรู้เหตุว่าอะไรทำให้เกิดการขาดทุน ....ซึ่งเหตุที่ไม่พอใจกับการขาดทุนนั้นคือนักลงทุนไม่รู้ว่าการขาดทุนนั้นเป็นธรรชาติ และเป็นส่วนหนึ่งของการลงทุน และเพราะไม่รู้ว่าการขาดทุนนั้นเป็นธรรชาติ นักลงทุนจึงลงทุนด้วยความเสี่ยงมากๆ จึงส่งผลให้เขาต้องแบกรับความเสี่ยงมากๆ และทำให้เขาขาดทุน และไม่พอใจในการขาดทุนในที่สุด และทำให้เขาไม่พอใจ และทำให้เสียใจกับการขาดทุนนั้น

   ซึ่งถ้านักลงทุนมีความเห็น(ที่ถูกต้องว่า)ว่าการขาดทุนมีอยู่เป็นธรรมดาและเกิดขึ้นเสมอกับการลงทุนและ มันบอกจะเราว่ามันจะเป็นเรื่องดีในอนาคตที่นักลงทุนจะสามารถเรียนรู้และทำกำไรได้ในระยะยาว (คือถ้าเมื่อขาดทุนแล้วการขาดทุนไม่หนัก) แต่นักลงทุนที่ขาดทุนหนักนั้นไม่เข้าใจ จึงไปแบกรับความเสี่ยงอย่างหนัก และไปรับผลขาดทุนอย่างหนัก จึงเป็นเหตุให้เกิดความไม่พอใจกับการขาดทุน เพราะเขาไม่เข้าใจธรรมชาติว่าในตลาดนั้นมันจะขาดทุน และกำไร และไม่กำไร ไม่ขาดทุน( คือยังถืออยู่) มันก็จะวนเวียนอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ดังนั้นนักลงทุนควรขาดทุนให้น้อยที่สุด เพื่อโอกาสในครั้งต่อไป และในการขาดทุนนั้นควรยินดี เท่ากับ การได้กำไรด้วย เพราะการลงทุนนั้นวางอยู่กับอนาคต ซึ่งมีความไม่นอน ไม่เที่ยงเสมอ จึงไม่ควรเสี่ยง 100%

   เมื่อช่วงโอกาสแห่งการทำกำไรเกิดขึ้น นักลงทุนที่มีอารมณ์ที่ติดอยู่กับความไม่พอใจ ทำให้เกิดความกลัว ไม่กล้าที่จะลงทุนไปกับโอกาสนั้น จึงเกิดความผิดพลาด ซึ่งอารมณ์ในอดีตเป็นเหตุ ซึ่งแตกต่างมากกับผู้ที่ไม่มีอารมณ์ใดๆ เพราะเขามีความเห็นที่ถูกต้อง เขาจึงได้รับโอกาสนั้นเสมอ และประสบความสำเร็จเสมอ ดังนั้นวิธีที่จะกำจัดการเสียใจกับการทุนคือ ต้องขาดทุนน้อยๆ และเข้าใจธรรมชาติว่าเมื่อพื้นฐานเปลี่ยน หรือ สิ่งที่คิดไว้ไม่เป็นตามคาด ก็ยอมรับว่าการขาดทุนมันก็เป็นเรื่องของธรรมชาติ และการยอมรับว่าการขาดทุนก็เป้นเรื่องที่น่ายินเสมือนกับการได้กำไร เพราะมันเป็นธรรมชาติ